Chega o SAMAIN! Sabemos o que é?

Chega a festa do SAMAIN!

A noite do 31 de outubro comeza o ano novo celta e a súa festa en honor dos defuntos, marcando a transición do outono ao inverno, nesta noite, un pobo con fondas crenzas relixiosas relacionadas coa inmortalidade da alma, provintes da noite dos tempos, cunha preocupación natural polos queridos defuntos expostos ao frío e á escuridade do inverno, á intemperie e á tristura dos camposantos, buscou, e encontrou un mecanismo de reparación: preparando alimentos e agasallos os parentes vivos, para os parentes mortos, sería posible que as ánimas dos parentes finados voltasen a visitar ás súas familias e ás súas vellas casas para comer nas mesas e para quentarse ao carón do lume da lareira.

Estacións do ano celta. O ano celta estaba organizado arredor de catro festas principais. As festas repartíanse tendo en conta a súa natureza e significado orixinal: dúas delas estarían asociadas á apertura e peche das estacións:

Samain, 1 de novembro, comezo do inverno, a estación sombría
Beltain, 1 de maio, o comezo do verán
Había outra celebración central, de equilibrio:
Lugnasad, 1 de agosto, coincidindo coa recollida dos froitos
E unha última festa arcaica, que podería relacionarse co cumprimento dunha cerimonia obrigatoria:
Imbolc, 1 de febreiro, cristianizada posteriormente.

A antiga festividade céltica do Samain foi habitualmente descrita como unha comuñón cos espíritos dos defuntos que, nesta data, terían autorización para camiñar entre os vivos. Abríanse as portas entre este mundo e o máis aló, dándolle á xente a posibilidade de reunirse cos seus antepasados mortos.

A festa do Samain, a máis importante do período precristián, marcaba para os celtas o comezo dun novo ano. Nesa data prendíanse lumes sagrados frotando pólas de serbal e teixo. Con esta cacharela inicial alimentábanse as lareiras de todas as casas.

Polo Samain era costume baleirar nabos de grande tamaño –posteriormente cabazas- para porlles dentro candeas. Varios séculos despois esta tradición –que se mantén aínda en Galicia- ten continuidade nas festas de Halloween, que poderían ter exportado aos Estados Unidos os irlandeses no século XIX e comezos do XX.

Fonte: http://www.xuvecurtis.com/

Lectura para 1º da ESO: O cocho de carreiras Rudi Fuciños

Boa parte do alumnado de 1º de ESO do IES Escolas Proval comeza o seu camiño pola lectura na materia de Lingua Galega cunha divertida obra: O cocho de carreiras, Rudi Fuciños, tradución do autor alemán Uwe Timm e ilustrada por Alfredo López Fernández (Tokio).

Neste libro, dividido en 29 breves capítulos, cóntasenos como o cocho Rudi, que un día lle toca nunha tómbola a Zuppi, chega a formar parte dunha peculiar familia da cidade coa que mesmo chega a compartir casa.

A familia de Zuppi, que está formada por un pai exiptólogo en paro, unha nai profesora e tres fillos, acabará acomodándose a vivir co porco despois de compartir alegrías e desgustos, que os levarán finalmente a vivir na casa dun campo de deportes onde descubrirán a verdadeira afección de Rudi, o novo campión das carreiras de cochos.

E aos lectores e lectoras, que vos parece esta aventura?

BENVIDA AO CHAFARÍS DE PROVAL

O Equipo de Normalización e Dinamización Lingüística do IES Escolas Proval comeza a súa particular andaina na rede coa inauguración deste blog, O chafarís de Proval. Este non deixa de ser un medio máis de achegármonos a todos e todas e de compartir con vos algúns aspectos, prácticas e coñecementos que consideramos de interese, á vez que procuramos a contribución de todas as persoas que se presten a participar neste proxecto cos seus comentarios e suxestións.

Non pretendemos ir máis alá do que o propio nome do blog representa, un chafariz que co seu chorro salfira de lingua, cultura e experiencias a todos os que nel decidimos e decidades participar.